10.11.20

🔸 Merhaba dostlarım! Nasılsınız? Saatler 04:04 ü gösterirken ben bu yazının başına oturdum :) Karantinanın en başında yazdığım birkaç yazıyı okudum. Değişik hissettirdi. Hayatımın en durağan dönemiydi sanırım. Hiçbir şey yapamıyorduk sadece kendi kendimize oyalanmaya çalışıyorduk. Her günümüz pazar gibiydi. Tam bu durağan gidişi kırmaya başlıyoruz diye düşünmeye başladığım sıralarda hayatım alt üst oldu. Hiç tahmin etmeyeceğim şeyler arka arkaya beni buldu. Duygusal,mental,sağlık...Akla gelebilecek, gelmesini istemeyeceğimiz bir sürü şey geçti başımdan. Yine de hepsinin 6 ay bile denemeyecek bir süre zarfında olması bana kimi zaman çok kısa bir zaman dilimi olarak geliyor. 

🔸Eski yazılarımdan birisinde çok kilo aldığımı yazmışım ve mental olarak inanılmaz etkileniyordum bu durumdan. Beni bu konuda tetikleyen bir unsur da vardı. Hayatım bir anda öyle bir yöne doğru evrildi ki bir-bir buçuk ay gibi bir sürede 11 kilo verdim. O istemediğim kilolar fazlasıyla birlikte gitti. Hayatımdan birçok şey gitti, geldi. İnşallah hayatım boyunca her zaman gidenler daha iyilerinin hayatıma girme vakti geldiği için giderler. 

🔸Sonbahar yazımda anksiyetemin normalde bu dönemlerde arttığını ama bu sene bir istisna yaşadığımı yazmışım. Maalesef önceki senelerden farklı bir dönem yaşanmadı. Hatta bir süredir hiç yaşamadığım bir atak geçirdim bir hafta gibi bir süre önce. Çok ağırdı,yorucuydu. O günden beri sık sık tetikleniyorum,yokluyor beni. 

🔸Yine karantinaya ilk girdiğimiz zamanlarda yazdığım bir diğer yazıda ablamın hamile olduğunun haberini aldığımdan bahsetmişim. Zaman işte..Hayırlısıyla doğumu bekliyoruz şu an. Çok az kaldı. İnşallah bebek ve ablam sağlıklı bir şekilde üstesinden gelecekler bu işin :) Çok heyecanlıyım,çok mutluyum. Teyze kuzusunu görebilmek için sabırsızlanıyorum. Neye benziyor çok merak ediyorum. Çok seviyorum şimdiden onu. Duygulandım...

🔸Hayatıma yeni insanlar,yeni fikirler alıyorum. Yaşamadığım şeyler yaşıyor ve birçok şeyin tadına bakıyorum. Kimi zaman gülüyor kimi zaman ağlıyorum hatta bazı zamanlarda bunları aynı anda yapıyorum :) Bir şeylere çok fazla bel bağlanılmaması gerektiğini öğreniyorum. Çok mutlu olduğun bir şey birkaç güne hatta birkaç saniyeye bile bozulabilir.Üzüldüğün bir şeye bir ışık doğabilir. Artık kesin değil ihtimaller dahilinde konuşup,yaşamaya çalışıyorum. Sevmeye,sevilmeye,saygıya,değer yine her zamanki gibi önem gösteriyor ve devam ettiriyorum.

🔸Hayatımın ikinci dönüm noktası diyebileceğim bir şeylerden geçiyorum. Önümü asla göremiyorum. Hiçbir şeyi kestiremiyorum. 

🔸Son zamanlarda hiç kitap okumuyorum iş güç derken kalan vaktimde de ya dışarı atıyorum kendimi ya da bol bol yatıyorum...Bu aralar buna çeki düzen vermeye çalışıyorum. 

🔸Umuyorum ki hayat her zaman mutlu olduğum insanlar sokar hayatıma  ve mutlu olduğum anlar yaşatır bana. Sevmek ve sevilmek çok güzel şey ve her daim benimle olsunlar. 

Merhaba dostlarım! Nasılsınız? Bugün hava o kadar güzel ki evde olmak istemediğim günlerden biri. Sonbaharı bugün gerçekten hissediyorum. Bana geçmiş yılları hatırlatıyor. Sırtımdan yükleri indiriyor sanki bugün. 

Son yıllarda hep zor günler geçirdiğim, anksiyete ile baş ettiğim dönemlerdi bu aylar. Bu sene hayatımda onlarca kötü şey olmasına rağmen bu ayların yüklerimi hafiflettiğini hissediyorum sanki. Artık akışta kalmam gerektiğini,plan yaparak,ileriyi düşünerek sadece kendimi yıprattığımı fark ettiğim bir dönemden geçiyorum. Bir sürü kötü şey oldu hayatımda ölümler,yıkımlar,gidişler,acılar.. Hepsi bana çok şey öğretti, büyüttüler beni. Kendim için yaşamayı, yaşamanın ne demek olduğunu anlıyorum. Hayatın hep zor olacağını da iliklerime kadar hissediyorum. 3-4 sene öncesine kadar yaşadığım hayat, hayat değilmiş. Toz pembe, güzelliklerle,neşeyle dolu yıllarmış sanki. Bundan sonra filmin en can alıcı sahnelerini yaşayacağım gibi duruyor. 

Heyecanlıyım, yaşamadığım,yaşayacağım şeyler için. Sürprizlere meraklıyım, aniden yaşanacak şeylere. Hevesliyim daha hiç görmediklerime, tatmadığım duygulara. 

Hayatın bana birçok zorluk getireceğini ama beraberinde yeni kapılar açacağını da biliyorum artık. Bu hayat benim hayatım ama zaman akışı, bir şeyler benim kontrolümde değil. Ve anksiyete yüzünden hep kontrol altında tutmaya çalışmıştım. Artık kontrolsüz yaşamaya çalışıyorum ve çok hoşuma gitmeye başladı. 

Neden bir şeyler yazma ihtiyacı duyuyorum bilmiyorum. Aslında yazdıklarım iyi mi geliyor kötü mü onu da bilmiyorum. Bunları kime yazıyorum o da belirsiz. Yazmak istediğim, söylemek, haykırmak istediğim çok fazla şey olsa da içimden geçenleri yazmaya kalktığımda kendimi çok ezik hissediyorum. Her gün giden birinin arkasından bakar konumdayım ve hayatına devam eden birine karşı kendimi çok yenik hissediyorum. İki kişinin yaşadığı bir şeyin tek acısını, üzüntüsünü çeken neden ben oluyorum diye bir yükselme geliyor. Benim için hiç kolay değil. İlk başta kızdığım şeyleri bile sindirir  oldum yavaş yavaş. Özlem o kadar ağır basıyor ki. Geride bırak,geçecek falan filan falan filan falan... Benim de milyon kez insanlara söylediğim, çevremdekilerin de bana söylediği cümleler. Keşke geçse gerçekten. Her geçen gün sevgimin altında daha çok eziliyorum. Belki de sevilmemenin o da olabilir bilmiyorum. İnsanın sürekli hani çok seviyordun, hani hep birlikte olacaktık, hani biz birbirimizsiz yapamazdık falan diyesi geliyor. Şimdi dile kolay gibi ama bana zor 4.5 hadi yuvarlayalım 5 yıl. Nerden unutmaya başlayacaksın ki ? Mümkün değil sanki. Bir de çok aşıktım. Hala da öyle. Başkalarına bu kadar kolay kucak açması benden böyle kolay vazgeçmesi ağrıma gidiyor. İnsanın aklından geçenlere kendisi şok oluyor. Yahu terk edilmişsin işte adam tek seferde silip atmış sen neye üzülüyorsun ki ? Evet sana o cümleleri kuran, seni öpen, sana sarılan oydu evet evet ama bak o seni kaybetmekten hiç korkmadı. Hala daha kendimi onunla hissediyorum. Bu çok zor geliyor. Yatağımı toplarken bile sorgulama halinde oluyorum. Neden yaptı ki bunu diye. Allahım tam şu an yine çöktü üstüme vallahi bunun altından kalkamayacakmış gibi oluyorum işte. Nefes çıkmıyor insandan. Sarılmayı,öpmeyi, gözlerine bakmayı,onu sevmeyi çok seviyorum ben nasıl özlüyorum nasıl. Ne umutların içinde koşuyorum şimdi. Elden de bir şey gelmiyor ki o gitmiş. Ne yapcaksın. Bacakların tutsan, paçasına yapışsan yine gidecek belli. Ama yoooo insan bunu kabullenemiyor işte. Sanırım bir anda bu kadar üzülmemek için beyin kendi kendimizi kandırmamıza epey yardımcı oluyor. Bir ton palavrayla, umutlarla gün içinde vakit geçirmeye çalışıyorsun. Mutlu sonla biten hikayeler falan geçiyor aklından.

Sadakat,sevgi ve hayatın gerçeklerinden uzak insanlar mı yaşatır hep böyle şeyleri ? Benciliz ama sevmeyi de biliyor insanoğlu. Kendimden çok onu düşündüğüm uzun yıllar bıraktım geride. İnsan kendine bile yeri geldiğinde güvenmezken çok safız karşımızdakine, her sözüne öyle bir güveniyoruz ki. Her vaat her söz dönüyor insanın beyninde şimdi söylenmişcesine. Neden diye haykırmalı bir bitişin ortasında duruyuyoruz öyle bomboş. Hala kendimizde arıyoruz bir de hatayı. Arıyoruz ama aslında bulamıyoruz. Bulmak istiyoruz. Bu gidişe bir sebep bulmak istiyoruz, olmadığını kabullenemiyoruz, işi sevgiye hiç getirmek istemiyoruz. Maksat sevgiyi tertemiz kurtarmak  olaydan ama o elleriyle çoktan kirletmiş zaten. Neyin cezası bu neyin sonucu diye bakıyoruz geçmişe. Geçmişe girdikçe çıkamıyoruz işin içinden. Ölenin arkasından sadece iyi anları hatırlamak gibi bir duygu karmaşası içinde çalkalanıyoruz. Ölüm zordur ama elden gelen bir şey yoktur tüm vaktini kabullenmeye ayırırsın. Bu farklı bir şey. Ölüm gibi ama senin öldürmeye çalıştığın kişi başkasının hayatında can buluyor. Gel bir de bunu kabullen. Sedef Sebütekin çalıyor yine arkada. Yazıyorsun, yazıyorsun, yazıyorsun. Anlık kabulleniş ve yine anlık haykırışların içinde akıp gidiyorsun. Mutlu muyum, olmalı mıyım, üzgün müyüm, peki neden ? Yine aynı soru dikiliyor karşında dimdik. Böyle olmamalıydı ya. Gözleri,teni, kokusu hepsi ezber. Yok böyle olmamalıydı. Neden?  Bir yerde okudum mülkiyet hissi diye. Hah işte aynen öyle bir şeyler, senin ona ait olduğunu ve onun sana ait olduğunu kabullenmişken oluveriyor her şey. İnsan beyni bir idrak etmiyor. O kabullenip yapmış zaten sen neyi bekliyorsun sindirmek için ? Mülkiyet hissi işte. Hiç mi ? Kolay mı ? Bu kadar mı ? Neden? Yine geldik aynı yere. Bir de bunun gelecek versiyonları var tabii. Bir daha yaşanmayacağını, yaşananları.. Amaan çıkamıyorum işte işin içinden. Açık bir kapı arıyorum ama kapıdan geçecek olan ben değilim ki ? Bir de o açık başka kapılar bulmuş zaten cereyan yapmasın diye uğraşıyor sen salak mısın? Ani ruh değişimleri demiştim işte hah aynı bu şekilde geldi yine. Giriş,sindiriş,yükseliş sonra tekrar aynı üçleme. Tüm gün geçiyor öyle düşüne düşüne. Uyurken her şey eskisi gibi rüyalar aleminde, bilinçaltında. Uyanıyorsun işte asıl korkunç şey o an çöküyor tepene,gerçekler. Her sabah bir öncekinden daha kötü oluyor. Uyurken küfür ede ede uyuyorsun sabahı düşünüp, uyanıyorsun yine aynı hezeyan. Gün içinde yavaşlıyor, sindiriliyor ve dediğim gibi yine aynı yükselişler neden? Soruları da bir tek sen soruyorsun, sorunları da bir tek sen süzgeçliyorsun,anıları da bir tek sen canlandırıyorsun. Ölüyü yakasından tutup silkiyorsun işte bas bayağı. Bir işe yarıyor mu ıı-ıh yaramıyor. Niye yapıyorsun? Kendi de bilmiyor o kısmı. Yapmadan da boşlukta bir akıp gitme. Bak söylüyor Sedef Sebütekin" kayboluyorum" diyor. Tam o kısımdayım. Suçlu sen misin yoook vallahi billahi değil bu iyi kısmı işte. İçin rahat. Yoo değil. Ama neden değil ? Senden mi kaynaklı ondan mı kaynaklı. Ondan evet. Neden? Diyorsun işte o yüzden o iç gıcıklama. Bir söz geldi şimdi aklıma. Nasipse gelir yemenden,nasip değilse ne gelir elden. Aynı öyle bir şeyler. Şimdi ben nereye haykırayım,neyi haykırayım. Kabullenemeyişimi mi haykırayım. Yeni de bir şarkı moda olmuş. Ama sen başka  bir kollarda falan diyor. Heeeğ öyle işte. Bu kısma hiç girmeyeyim daha iyi olacak aslında. Sen sizi düşünüyorsun o başkasını. Ee salaksın sen o zaman. Her vazgeçiş bir kaybediştir ya? Beş yılı kaybetti,annesini,babasını,ailesini,desteğini,sevenini özleyenini,derdini,dermanını.. çok şeyi kaybetti de gitti. Beş yılda ben lazım olan neyse o oldum,kendime topladım şimdi o başkasında birini ikisini belki bulur. Hadi ordan sevmemiş işte,sevmeyince de bunların hiçbirini görmemiş.Harcanmışsın sevilmediğin kollarda. Bu kadar.Bitti. 

  

7. Hangisini tercih edersin? Gün doğumu ya da gün batımı ? 

☔Seçim yapmak zorunda mıyım :( Gün batımının o turuncu ışıklarına bayılırım gökyüzü,doğa,çevredeki her şey çok güzel görünür.Hele gün batımında araba yolculuğunu çok severim. Ama gün doğumunu seçeceğim. Gün doğarken sokaklardaki o sessiz gri havaya bayılırım. Yürümeyi,izlemeyi,naif bir müzik dinlemeyi... En sevdiğim hava o gri havadır. O yüzden gün doğumunu seçenlerdenim ben :) 

6. Son günlerde sana ilham veren ne okudun, izledin, gördün ya da dinledin? İster listele, ister tek tek anlat. Senin yaratıcılığına kalmış.

🎨İlk olarak son günlerde ağzıma takılan bu şarkı geldi aklıma. O zaman yazıya önce bu şarkı ile başlayayım. Beni güzel bir yaz akşamı sıcak sıcak esintilere götürüyor sanki bu şarkı. Hem dinginleştiren hem harekete geçiren bir şarkı. İçimde tam olarak nereleri kıpırdatıyor bilmiyorum ama çok hoşuma gittiği kesin. 

▞ Merhaba dostlarım! Birkaç gün önce bir çırpıda bitirdiğim bu diziyi sizlerle paylaşmak istedim.

▘Ricky Gervais in kaleminden çıkan bu güzel dizinin başrolü de yine kendisi. Ricky Gervais'in canlandırdığı Tony, kanser tedavisi gören eşini kaybettikten sonra eşinin ona bıraktığı kısa bir videoyu izleyerek yavaş yavaş hayatına şekil vermeye başlar ancak bu pek de kolay değil. Eşi öldüğü için yaşamaya değer hiçbir şey bulamayan Tony, hayatındaki herkese kötü davranarak ve istediği şeyleri yaparak kendince acısını dindirmektedir. İntihar onun için her zaman elinde olan altın bir fırsat olduğu için istediği zaman ölebileceğinin keyfini çıkarıyor diyebilirim. Ancak hayat bu, işler Tony'nin düşündüğü gibi gitmiyor elbette.

▘Bölümlerin hepsi 30 dakikayı geçmiyor ve toplamda 6 bölüm var. 24 Nisan'da yeni sezonu gelecek olan bu dizi başına oturduğunuz zaman birkaç saat içinde bitiyor. İzlemesi keyifli, dingin güzel bir dizi.



▘Artık bir saatlik dizi izlemekten sıkıldığım an yeni sezonunun da geleceğini duyunca izledim çok da iyi gitti. Diziyi hemen izleyip bitirirseniz sıcak sıcak yeni sezonuna yetişmiş olursunuz ben öyle yaptım :)

▘Mutlaka izlenmesi gereken başyapıt bir dizi değil tabiki zaten çok az dizi bve filmi başyatıp diye değerlendirebiliriz ama izlemesi çok keyifli çok da güzel senaryosu olan bir dizi. Hayatın bize ne kapılar açtığını ve gerçekten istemezsek hepsini görmezden gelip nasıl da kapattığımızı anladım bu dizi sayesinde. izlemenizi tavsiye ederim.

Netflix orijinal açıklaması: Ricky Gervais imzasını taşıyan After Life, kusursuz bir hayatı olan, ancak eşi Lisa'nın ölümünün ardından farklı bir karaktere bürünen Tony'nin öyküsü.
Olabildiğince uzun yaşamaya ve bundan böyle dünyayı cezalandırmak için canının istediği her şeyi söyleyip yapmaya karar veren Tony, kendine ve diğer insanlara önem vermemenin bir süper güç olduğunu düşünür. Ama çevresindekiler, tanıdıkları iyi huylu eski Tony'yi kurtarma çabasına girişince işler sarpa sarar.

4. Evindeki nostaljik ya da antika bir objenin fotoğrafını hikayesi ile bizimle paylaşmak ister misin? 

3. Bugün kendini hangi renk hissediyorsun? 

Ezginin başlattığı meydan okumaya dün başlamıştık çok güzeldi bence bir sürü keyifli yazı okudum ve yeni arkadaşlar edindim. Çok güzel oldu bu meydan okuma ♥ İkinci günle devam edelim bakalımm

2. Şu sıralar evde en sevdiğin köşen neresi? Orayı özel kılan nedir?