Mart ayının kitabı. Şubat ayında okumadım, okuduysam hatırlamıyorum, görev değil zevk işi. 

------SPOİLER DOLU BİR METİN ---------------------------------------------------------

Fareler ve insanlar inanılmaz yumuşak akan bir kitap. Her cümle birbirini tamamlıyor, birbirinin arkasından geliyor sanki. Hikayeyi kafada kurgulaması, hayal etmesi, akışta kalması ve tahminlerde bulunması inanılmaz sürükleyici ve kolay bir kitap. Zaten sayfa sayısı olarak da ince bir kitap. 

George ve Lennie birlikte seyahat edip, çiftliklerde çalışan iki arkadaş. Lennie cüsse olarak epey büyük, George ise onun tam tersi. Ben okurken kafamda 1.65 boylarında, ara ara kasket takan, zayıf, hafif kemikli yüz hatları olan, sarı benizli birini hayal ettim George karakteri için. Lennie içinse belki 1.90 ve epey kilolu iyi yarı bir adam (kitapta tarif edilenler de bu dediklerime uygun) beyaz tenli, ağzı burnu güzel,iri gözlü, sakalsız temiz suratlı bir tasvirim vardı. 

Lennie aklı kıt diyebileceğimiz bir karakter. Çocuk ruhlu, kötülük nedir bilmeyen, söylenilenleri hemen unutan, kavgaya gürültüye o cüssesine rağmen hiç bulaşmayan birisi. George ne derse onu yapıyor ve mütemadiyen gözünün içine bakarak hareket ediyor. Kitabın başında bu iki karakterimizi yürürken görüyoruz çünkü önceki çiftlikten kaçmışlar, yeni bir yere gidiyorlar. Lennie yumuşak olan her şeye dokunmak isteyen, dokunma takıntısını aşamayan biri olduğu için çiftlikteki bir kızın elbisesine dokunmak isteyip, üstüne üstlük kız çırpınmasına rağmen elbiseyi tutup kızı bırakmayınca olan oluyor...

Çiftlikte çabuk kabul ediliyorlar. Kitabın başında dışlanacaklarını düşünsem de öyle olmadı. Çalışanlar çocukları hemen aralarına aldılar. Yine de ne olur ne olmaz diye George, Lennie'yi tembihliyor. Başına bir iş açar da sıkıntı çıkarırsan çalılıklara kaç beni bekle, seni bulacağım diyor. 

Lennie hiçbir şey yapmasa bile onun çocuk akıllı olduğunu bilmeyenler saldırmaya geçiyor. Ev sahibinin oğlu kafayı Lennie'ye takıyor ama boyunun ölçüsünü de alıyor. Oğlanın karısı da kitaptaki çalışanların söylediğine göre fazla ortalıkta gezen bir tip olduğu için tam bir 'bela'

George ve Lennie kendi hayatları için bir gelecek planı yapmışlar ve Lennie yüzünden sık sık bu hayali konuşuyorlar. Burada biraz çalışıp para biriktirecekler. Sonra kendilerine küçük bir arazi alıp onu ekip biçecekler. Her şey onların istediği gibi olacak. Tavşanları olacak ve onlara Lennie bakacak, çünkü Lennie tavşanlara dokunup onları sevmeye bayılıyor, tavşanlar için de yonca ekecekler. Bu geldikleri yeri en başında sevmeseler de bir süre çalışma mecburiyetindeler, çünkü para lazım. 

George bu kadar akıllıyken Lennie ile işi ne? dedikleri noktada da George'un Lennie'yi gerçekten sevdiğini ve ne kadar kızarsa kızsın onun kafasında kötülük olmadığını bildiği için affettiğini görüyoruz. George'un da Lennie'nin de kimsesi yok. George, Lennie yüzünden başı belaya bile girse ondan başka güvenebileceği kimsesi olmadığını da biliyor. Lennie onun için her şeyi yapar. Ne dese sözünü dinler. Onu hiç terk etmez. George, onu tek başına bırakıp yolculuk edebilecek vicdanda birisi değil. Lennie tek başına hayatta kalamaz. 

Bunlar olup biterken çiftlikten yaşlı bir çalışanımız da çocukların hayaline dahil oluyor. Tarlanın parasının çok büyük çoğunluğunu verip onlara dahil olmayı teklif ediyor. Yaşlandığı için hem parasını verip hem de çocukların ayak işlerini yaparak onlarla bir arsa, kendine ait bir oda sahibi olmanın hayalini kuruyor. 

Her şey yolunda gibi giderken Lennie'nin sevmek için kucağından düşürmediği köpek yavrusu, Lennie'nin orantısız gücü yüzünden ölüyor. Curley'nin karısı hem köpeği görüyor hem de Lennie'yi konuşmak için sıkıştırıyor. Zavallı çocuk seninle konuşmam yasak, sen başıma bela açarsın git burdan dese de lafını dinletemiyor. Kızın kendi isteğiyle saçına dokununca yumuşaklığı karşısında kafayı yiyen Lennie bu defa da saçı bırakmıyor. Curley'nin karısı çırpınıp kurtulmaya çalışınca da çığlığından korkup eliyle ağzını kapatıyor. Sonuç...kız öldü...Lennie kaçtı.

Lennie tekrar bir kabahat işlemişti. Çok büyük bir kabahatti ve yine istemeden yapmıştı. Çocuk aklı da olsa, istemeden de olsa yapmıştı ve cezası verilecekti. Tahminimce George artık kendinden de ziyade Lennie'yi düşünerek bir karar vermek zorunda kaldı. Onu belki arkadaşı gibi de değil çocuğu gibi seviyordu fakat bu değirmen dönmüyordu. Lennie başına mutlaka bir iş açıyordu ve bu defa kurtuluşu yoktu. Onun başkası tarafından canice ö ldürülmesine göz yumamayacaktı. Sakat ata s ıkmak gibi düşündü ve hayattaki tek yoldaşını kendisi öldürdü.

Okuması çok keyifli bir kitaptı. Bu zamana kadar neden okumamışım da gözümden kaçmış acaba fark edince epey şaşırdım. Okuma yaşı düşük bir kitap rahatlıkla anlasılabilir. Ailecek okunabilir. 

''Biz onlara benzemeyiz! Peki neden? Çünkü… Çünkü sen varsın benim yanımda ve ben varım senin yanında, bu yüzden işte…''

Okurken sevgili Yusuf kendi zihnimde Hatırla Sevgili 'Ali' olarak canlandığı için bu izlenimi kıramadım maalesef. Belki kitabın başında Ali'nin anne- babasının ölmesi ile Hatırla Sevgili Ali'nin babasını kaybetmesi ile başlayan serüvenlerini benzetmiş olabilirim.

Bknz Hatırla Sevgili Ali

Muazzez ve Yusuf'un kitap boyunca asla dolu dizgin bir aşk yaşadığını düşünmedim. Hatta Muazzez'in başka hiç kimseyi görmemiş olmasından ve sadece Yusuf'tan ilgi görmesinden kaynaklı ona belli duygular beslediğini yine de bu duyguların aşk değil minnete ve ilgi açlığına daha yakın olduğunu düşündüm. Yusuf, Muazzez'e hiç karşılık vermeseydi iş buralara kadar gelmezdi. Büyük ihtimalle Muazzez, Ali ile evlenecek, ilk başlarda Yusuf'u takıntı haline getirip daha sonra Ali de ona ilgi gösterdiği için ona bağlanacaktı...

Yusuf'un hem zor hem rahat bir hayatı oldu. Kaymakam onu yanına almasaydı çok çok daha zor bir hayatı olacağı için büyük oranda rahat bir hayatı oldu. Sonrasında bir şeyler yapması gerektiğini fark edip çabaladığında hayattaki tek dağını, kaymakamı kaybetti. Aslında kaymakam vefat etmeden önce Yusuf'a işini de ayarlamıştı ama...Şimdi ne olduysa da senin yüzünden oldu kaymakam bey, Şakir'lerin oyununa gelmeyecektin :)))) Yusuf seni ve Muazzez'i kurtarmak için mecburen Ali'ye gitmeyecekti, Ali belki ölmeyecekti...

Bu yazıları unuttuğum zaman okuyup hatırlayabilmek adına yazdığım için hiçbir edebi kaygı gütmüyorum. Sohbet havasında yazıyorum :) 

Muazzez'e biraz gıcık olmadım dersem yalan olur. Evet yaşı küçük diye kitapta sık sık vurgulanıyor fakat hani Yusuf'a çok aşıktın. Bin bir zorluk da çeksen Yusuf'la gidecektin, annenin pis aklına uymayacaktın. 

Kitabın genel akışını beğendim ve okumaktan zevk aldım. Yusuf'un nereye gittiğini, ne yaptığını merak ettim. Acaba Muazzez'in annesi Şahinde öldü mü ?

Bence Yusuf, Muazzez'in ölmesine çok yoğun duygularla üzülemedi. Çünkü çektiği tüm sıkıntılar ve sebebi olan sorumlulukları sona erdi. Artık istediği işi yapıp istediği gibi hareket edebilirdi. Uzak yerlere doğru yol aldı hatta konakladığı birkaç evde Kübra'yı ve annesini hatırladı. Belki yakalanıp hapse girebilirdi ancak Şakir'in babası öldü ve Şakir'in silahı da ateşlendiği için meseleyi hiç kurcalamadı, Yusuf da gittiği için olay böylece kapandı, Şahinde'de öldü. Yusuf bir süre gelip beni alacaklar diye beklediyse de sonra hiç yaşanmamış gibi hayatına devam etti. Bir köy işinde ustalaştı ve ona işi öğreten insanlarla ahbap oldu...

Karakterimiz duygularının köreldiğine inanan biraz burnu havada bir adamın bir gün rastgele bir anda insani duygularının nasıl ortaya çıktığını gösteriyor bize. Aslında bu duygular ve dışavurum şekli bizlerin 'iyi insan' kategorisine koyacağı şeyler değil. Aslında kötünün ne kadar kışkırtıcı olabileceğini ve o zehrin insan kanına girince(yalan,hırs,kibir) durdurması nasıl güç bir dalga yarattığını sayfa sayfa okuyoruz. 

At yarışına giden karakterimiz insanların bu atlar için para yatırıp uğruna hayal kurup, ter dökmesini aşağılıyor ve bu hissiz bedeninde az da olsa bundan keyif salgılıyor. Bir anlık içine düşen kibir ve elde edemediği  kadının hırsıyla, onun şişko kocasının kuponuna el koyuyor. O içine giren 'kötücül' hislerin bir kez içine düştükten sonra geri çıkamayan karakterimiz kuponu bozduruyor. Her ne kadar hırsızlık yaptığı paranın altında ezilse de hissiyatından besleniyor. Bu para yüzünden cezasını çekmeye çalışsa da yine içindeki kötü tarafa hizmet eden eylemlerde bulunuyor. 

Yaşadığı bu günden sonra monoton hayatından tamamen uzaklaşır ve toprağa yeniden ekilmiş gibi nefes alır. Çevresindekiler onun için bu 'iyi' değişimi fark etseler de karakterimiz kimseye o geceden, içindeki 'kötü'den bahsetmez.

Okuduğum kitapları ve filmleri isimleriyle not almaya çalışıyorum. Fakat bu bana yetmiyor. Listeye bakınca izlediğim filmleri ve okuduğum kitapları içerik açısından hatırlayamıyorum. O yüzden unutmamak için eskisi gibi yazmak en iyisi.

------spoiler dooollluuu------

Sevdiğim kitaplardan biriyle başlayacağım bu yazma işine. Paulo Coelho'nun Simyacı kitabı çok sevdiğim kitaplardan bir tanesidir. Veronika Ölmek İstiyor da bu sebeple okumadan önce beni heyecanlandırmıştı.

Sevgili Veronika çok genç bir yaşta hayatında büyük bir problem olmamasına rağmen intih*ra kalkışır. Başarısız girişim sebebiyle bir akıl hastanesine gönderilir. Bu akıl hastanesinde yaşamının son günlerini geçirdiğini öğrenir ve bazen üzüntülü, bazen öfkeli, bazen de mutlu anları olur. Duygu durumu ne olursa olsun her zaman gerçekçidir. Ö*meye birkaç günü kalmış gencecik bir kız neden rol yapsın ki?

Zaman zaman ö*mek için aceleci davrandığını düşünse de artık bu zırvalıklarla geçirecek vakti yoktur. Ailesini görmek istemez. Akıl hastanesindeki 'deli' gördükleriyle vakit geçirir. İyileşmiş, yarı özgür hastaların bir grubu vardır. Onu piyano çalarken dinleyen şizofreni hastası Eduard ise neredeyse ona yaşamaya değer bir şeyler olduğunu düşündürtecektir.

Ve öyle de olur. Eduard ile birbirlerinin sınırlarını aşarlar. Tutkulu aşkın hissiyle birbirlerine dünyanın görmedikleri renklerini gösterirler. Bu basit bir aşk hikayesi değildir. Hiç konuşmayan,düşünmeyen bir erkeğin dilinin çözülmesi, kalbinin var olduğunu yeniden hissetmesi ve öleceğini bilen bir kızın son nefesine kadar yaşayabileceği her şeyi onunla yaşamak istemesi.

Dr. Igor hastanede kendini kanıtlamak isteyen bir doktordur. Veronika'yı denek olarak kullanır. Veronika Eduard ile hastaneden kaçmadan önce ona aslında ölmeyeceğini söylemeyi planlamıştır. Veronika kaçtığı için bu planı gerçekleşmese de yaşadığı her günü bir mucize olarak görecek diyerek kendini olaylardan sıyırır. 

Özellikle Eduard'ın hikayesi müthişti. Veronika monoton bir hayatı olan şatafatlı hiçbir şeye sahip olmadığı için bu hastanedeydi fakat Eduard hemen hemen yaşıtlarının istediği her şeye sahip olabilecek bir zenginlikteydi. Ona diplomatik bir gelecek sunmaya çalışan ailesi, güçlü bağlantıları, maddi gücü vardı. Eduard ne kadar iyi yetiştirilmiş, zeki, başarılı bir çocuk olsa da hayatına giren bir kız onun kader çizgisini farklı bir yöne çekmişti. Bu bana kurduğumuz arkadaşlıkların, çevremizin bizler için ne kadar önemli olduğunu tekrar hatırlattı. 

Hayat hikayesini okumaktan zevk aldığım Mari ve Zedka kafası bulanık küçük bir kızın bakış açısını geliştirmesine epey bir yardımcı olmuştu.

Okumaktan çok zevk aldım. Okumayan herkese de tavsiye edeceğim bir kitaptır. Önce kişisel menkıbeniz için Simyacı okumalı sonra da Veronika Ölmek İstiyor'a bir şans vermelisiniz. 

•►Filmi son zamanlarda sosyal medyada çok gördüğüm için ilgimi çekti, dram türünde olduğunda görünce kesin beğenirim diye düşündüm. Yeni bir film sanmıştım ancak 2016 yılında vizyona girmiş.

Imdb: 7.9

Filmi psikolojik veya sanat açısından değil tamamen bir izleyici görüşüyle yorumlayacağım.

Lee Chandler'ın yaşadıkları, psikolojik durumu,  önceki ve sonraki görüntüleriyle bir kurgu oluşuyor. Hayat herkese adil işlemiyor ve bir yetişkin olarak yaptıklarımızın da sorumluluğunu almamız gerekiyor. Lee Chandler'da kendini suçlu gördüğü, hayatının en acı durumu içerisinde kalmış ve mutlu olmayı, mutluluğu hayatından komple çıkartmış. Kendisine bakış açısı değişmiş ve kimsenin de onu nasıl gördüğünü önemseyecek mental durumda değil. 

Ben filmin sonunu bambaşka düşünmüştüm. Başımıza gelen durumların mutlaka zamanla düzeleceğini, iyi günlerin bizi beklediğini düşünerek hayata tutunuruz ya... Filmde de bu işlenecek sanmıştım. Kötü şeyler yaşayan, sevdiklerini kaybeden, kendisi için hiçbir amacı ve savaşı olmayan bir adamın en gerçekçi açıdan yaşamını gördük. O kadar gerçekçi ki abartı hiçbir duygu yok. Casey Affleck film boyunca acı çektiğini hissettiriyor. Hüngür hüngür ağladığım bir film değildi ancak oyunculuk, renkler, senaryo içimde bir yumru hissettirdi. Az konuşarak hatta hiç konuşmayarak bir insanı nasıl anlayabilirsiniz? Şaşırtıcı ama anlıyorsunuz. 

---SPOILER İÇEREN KISIM----

•Burdan sonrasında spoiler var lütfen filmi izlemediyseniz okumayın.

Başına büyük şeyler gelen insanların çevresine karşı daha açık, daha duygusal olması bekleniyor. Bir yakınını kaybeden, iflas eden, kaza yapan vb. üzücü olaylardan sonra herkesin tepkisi, konu açıldığı zaman ağlamalı hareketler, evden çıkmamalı yas süreci, laf ağzında dertleşmeli haykırmalı sohbetler...Fakat yas tutmak ve acı cekmek her zaman görünür değildir. Lee Chandler kesinlikle yas tutan ve acı çeken bir adam fakat hiç konuşmayan, sanıldığı gibi dağıtmayan ya da evde ölümü bekleyen birisi değil. Benim izlediğim karakter yaşamın geri kalanını muhtemelen iyi geçirmeyi hak etmediğine inanıyor ve karnını doyurabilecek bir para ile kendi kendini cezalandırıyor. Artık onun iyi bir evi olsa ne olur ki ? Onun iyi bir işi olsa ne olur ? O gülebilir mi, gülemez. Çünkü o üç çocuğunun ölümüne sebep oldu. Artık o sorumluluk alabilecek bir insan değil. Kendi çocuklarına bakamayan yeğenine bakabilir mi? Karısı istemediği halde arkadaşlarıyla pervasızca eğlendiği bir günün sonunda böyle bir olay yaşanmışken o bir daha gülüp eğlenmeyi hak edebilir mi ? Edemez... İşte yas, acı, üzüntü bazen de böyle sessizdir.

Herkese merhaba! Burayı ne kadar çok seviyorum...Eskisi gibi yazmıyorum,okuyamıyorum ama zaman zaman kafamdan blog yazıları geçiriyorum, zihnimden bir şeyler yazıyorum :)) 

Amacın etkileşim değil dostluk ve güzel sohbetler olduğu bu yerde bir şeyler paylaşabilmenin güzel hissiyatını yaşıyorum şu an. Umarım daha sık yazdığım,okuduğum bir yıl olur. 

Mart ayına kafamda biraz farklı düşüncelerle girdim. İşle alakalı yeni düşünceler düştü zihnime. Şu an onları değerlendiriyorum. Mart ayını güzel değerlendirmeyi planlıyorum. Umarım her şeyin yolunda gittiği bir ay olur. 2024 yılına ne ara girdik de marta geldik inanamıyorum...

Bu ay için kendime ilk hedef yaptığım işi bir üst segmente taşıyıp o alanda kendimi eğitmek. Bunun için kendime 1 Nisana kadar süre verdim. Bu süreçte eski yoğun günlerimdeki gibi çalışmayı planlıyorum. Tabii fizik tedavilik olmamaya çalışarak :))) 

Bu ay gitmek istediğim 1 Müzeye gitmeyi 
En az 2 tane dolu dolu film izlemeyi
En az 1 defa tiyatro,sinema,stand up gibi bir etkinliğe katılmayı hedefliyorum.

Çok mini minicik hedefler koydum kendime. Hepsini bu ay gerçekleştirebilirsem değmeyin keyfime. Özellikle şu iş kısmını çok uzun zamandır erteliyorum onu halledersem süper!

Hepimiz için çoook güzel bir ay olsun! Düğümler çözülsün,dertler hallolsun,içler rahatlasın,gönlümüze ve hanemize aşk,huzur,mutluluk,para dolsun.