Hüzünlendiğimizde,sevindiğimizde veya korktuğumuzda kendi içimizde benzer eylerimleri tekrarladığımızın farkında mısınız? 

Yıllar içinde ne zaman içinden çıkamadığım bir üzüntü yaşasam, hafif korkuyla karışık o depresif ruh halini uyuyarak ve resim yaparak atlatmaya çalışıyorum. Uykunun kaçış, resmin yaşayış olduğu bu ikilem sanki hayatımın düğümlerine makas atmaya çalışmak gibi. 

Uykunun veya benzer eylemlerin henüz bir şey çözdüğünü göremesem de, ilerlemek zorunda olan bu zamanı değerlendirmek için mecburi bir eylem yaratmak gerekiyorsa uyumak aralarında en kolay seçim denebilir. 

Yıllarca yaşamışım da her doğum gününde, her hüznümde, her başarımda, mutluluğumda bu fırtınaya bir şeyler biriktirmişim gibi. Sanki hayatımın bundan sonrası için gereken ne varsa o rüzgara vermişim, şu an fırtınanın beni içinden nelerle beraber savuracağını bekliyormuşum gibi. Ben sanki hep bu zaman için nefes almışım da hazırlanmam gereken tek sınav buymuş gibi.

Bu zamana kadar acı çektiğim, uyuyamadığım ne varsa bu günlerin yanında ufak sinsi bir sızıymış gibi. İnsanın geçmiş dertlerini onca uğraş ve deneyim sonrası küçümsemesi ne kadar da kolay oluyor! Kitaptaki,dizideki,filmdeki baş rollere hep zor bir eşik ve eşikten sonra mutlu bir hayat atfediliyor da bizler niye bu eşiklerden sonra mutluluk olacağından yüzde yüz emin olamıyoruz? Hayır bana kalsa böyle bir eşik zaten yok sağım solum mutluluk ancak insan kaderin bağıyla bağlı olduklarına söz geçiremiyor ve engelleyemiyor. 

Güya tek başımıza gelip tek başımıza gidiyoruz bu dünyadan. Oysa bağlı olduklarımız sebebiyle yaşayamadığımız neler var sırtımızda. Yine senaryolarda gördüğümüz ölüme yakın insanlara verilen o binlerce seçenek ve şans var ya. Yaşarken neden verilmiyor. Gitmeye yakın son bir dilek kadar mı hakkımız var bu dünyada, bu insanlarda! 

Yaşamak için tek bir şansımız varken el birliğiyle buna engel insan duvarları örünüyor. Kimlerin duvarında duruyoruz ya da bizim duvarımızda kimler var çarpınca anlıyoruz. İyi bir insan  olmaya çalışmak ve bu gayeyle yaşamak gerçekten bize de iyilik ve mutluluk getirir mi? Yoksa ben polyannacılık oynadım da boşa mı kandırdım kendimi. İyi- kötü terazisinde değil de şansa mı işliyor acaba mevzular. 

Kaderin cilvesi mi yoksa çilesi mi.. nedir bu midemi bulandıran şey?

Kör düğümlere makas atarsak çözemeden halletmiş sayılamayız ki, çaresizliğe de çare yok.

Derdi veren dermanı içimize mi saklar dışarı mı koyar? Dermanı içinde bulamayan kimde arasın da bulsun?